در کسب و کارهای امروزی، اطلاعات یکی از ارزشمندترین دارایی‌ها به شمار می‌روند. هر روز حجم زیادی اطلاعات در سازمان‌ها تولید می‌شود و لازم است که سریع و دقیق میان سرورها و ذخیره سازها جابه‌جا شوند. برای مدیریت بهتر این ارتباط، دستگاهی به نام San switch به کار گرفته می‌شود. این سوئیچ امکان ارتباط منظم و متمرکز میان سرورها و تجهیزات ذخیره سازی را ایجاد می‌کند و مسیر عبور اطلاعات را هدفمند می‌سازد. در سوی دیگر، Lan switch بیشتر در شبکه‌های گسترده تر دیده می‌شود و وظیفه اتصال کاربرها، روترها و دیگر تجهیزات را برعهده دارد. استفاده درست از هر دو نوع سوئیچ در یک شبکه می‌تواند باعث افزایش سرعت و بهتر شدن کارایی کلی سیستم شود.
در شبکه‌های بزرگ که ذخیره سازی اطلاعات اهمیت بالایی دارد، استفاده از سن سوئیچ به عنوان یکی از اجزای اصلی زیرساخت ضروری است. این دستگاه، ارتباطی منظم میان سرور و تجهیزات ذخیره سازی ایجاد می‌کند. وظیفه اصلی سن سوئیچ هدایت درست اطلاعات است؛ به این صورت که همه‌ی اطلاعات وارد شده را بررسی می‌کند، مبدا و مقصد را شناسایی می‌نماید و آن را به محل مناسب ارسال می‌کند. وقتی حجم اطلاعات در حال انتقال زیاد باشد، سن سوئیچ می‌تواند عملکرد شبکه را بهتر کند. دلیل آن هم استفاده از فناوری‌هایی مثل Fiber Channel یا iSCSI است که باعث افزایش سرعت و کاهش خطا می‌شوند.
این دستگاه‌ها معمولا امکاناتی مثل داشتن پورت‌های پشتیبان، شناسایی سریع ایرادها و توزیع هوشمند ترافیک را دارند. استفاده از سن سوئیچ، ساختار شبکه را منسجم تر می‌سازد و شرایطی فراهم می‌کند تا سرورها بتوانند به راحتی اطلاعات را از استوریج‌های مختلف دریافت کنند. این ویژگی برای مراکز یا شرکت‌هایی که حجم بالایی از اطلاعات را پردازش می‌کنند بسیار مهم است.
برای آشنایی بیشتر با استوریج HPE Alletra روی لینک کلیک کنید.
سن سوئیچ‌ها مدل‌های مختلفی دارند که تفاوت آنها بیشتر به نوع فناوری ارتباطی، سرعت پورت‌ها، میزان توسعه پذیری و ساختار کلی دستگاه مربوط می‌شود. در این بخش به دو نوع پرکاربرد سن سوئیچ اشاره می شود که در بسیاری از شبکه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند:
اگر سن سوئیچ وظیفه برقراری ارتباط میان سرورها و ذخیره سازها را بر عهده دارد، لن سوئیچ هسته اصلی شبکه‌های محلی به حساب می‌آید. این دستگاه، کامپیوترها، چاپگرها، مودم‌ها، روترها و سایر تجهیزات داخل یک شبکه را به یکدیگر متصل می‌سازد تا اطلاعات بین آنها جا به جا شوند.
لن سوئیچ‌ها در اندازه‌های مختلف تولید می‌شوند؛ برخی تنها چند پورت دارند و برای دفاتر کوچک مناسب اند، در حالیکه مدل‌های بزرگ تر توان مدیریت صدها پورت را دارند و در شبکه‌های گسترده استفاده می‌شوند. این سوئیچ‌ها با توجه به ساختار شبکه می‌توانند در لایه دوم یا سوم فعالیت کنند. سوئیچ‌های لایه 2 آدرس MAC هر دستگاه را بررسی کرده و اطلاعات را به مقصد مشخص هدایت می‌کنند.
سوئیچ‌های لایه 3 علاوه بر MAC، آدرس‌های IP را هم تحلیل می‌کنند و حتی توان انجام برخی وظایف مسیریابی را دارند. کارکرد دقیق لن سوئیچ، باعث می‌شود از ارسال بی‌هدف اطلاعات جلوگیری شود. برخلاف هاب‌های قدیمی که بسته‌های دریافتی را به همه پورت‌ها می‌فرستادند، لن سوئیچ محتواها را فقط به درگاه درست می‌فرستد. به همین دلیل ترافیک شبکه بهتر کنترل می‌شود و سرعت پاسخدهی بالاتر می‌رود.
در ابتدا، شاید به نظر برسد هر دو نوع سوئیچ تنها وظیفه اتصال بخش‌های مختلف شبکه را بر عهده دارند، اما اگر دقیق تر بررسی کنیم، متوجه می‌شویم که تفاوت‌های اساسی میان آنها وجود دارد. این تفاوت‌ها بیشتر به ساختار داخلی، هدف از استفاده و شیوه مدیریت اطلاعات در هر کدام مربوط می‌شود. سن سوئیچ برای محیط‌های تخصصی ذخیره سازی تولید شده و لن سوئیچ در شبکه‌های عمومی تر و کاربرمحور کاربرد دارد. همین تفاوت ها باعث می‌شود انتخاب بین آنها به نیاز شبکه و نوع استفاده بستگی داشته باشد. این تفاوت ها شامل:
سن سوئیچ‌ها از پروتکل‌های مختلفی برای انتقال اطلاعات در شبکه‌های ذخیره سازی استفاده می‌کنند. این پروتکل‌ها هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. پنج پروتکل اصلی که در سن سوئیچ‌ها کاربرد دارند عبارت اند از:
N_Port: برای اتصال FC HBA سرور به پورت استوریج استفاده می‌شود.
E_Port: پورت فابریک که اتصال بین دو سن سوئیچ را برقرار می‌کند.
G_Port: پورتی در حالت اولیه خود قرار دارد و نسبت به نوع ارتباط می‌تواند به پورت‌های دیگر تبدیل شود.
سن سوئیچ‌ها معمولا مبتنی بر پشته پروتکلی Fibre Channel (FC) تولید می‌شوند که شامل چند لایه است. هر کدام از این لایه‌ها وظیفه خاصی را برعهده دارند:
– لایه FC-4: این لایه درگاه هایی برای تعامل با پروتکل‌های بالاتر مانند IP، SCSI، ESCON و دیگر پروتکل‌ها فراهم می‌کند و به سن سوئیچ اجازه می‌دهد تا با انواع مختلف پروتکل‌ها ارتباط برقرار کند.
– لایه FC-2: وظیفه این لایه قاب بندی (Framing) محتواها است. در این لایه، ترتیب فریم‌ها، مدیریت Sequence و نحوه تبادل اطلاعات مشخص می‌شود.
– لایه FC-3: این لایه در بسیاری از کارهای اجرایی کاربرد ندارد و بیشتر به خدمات امنیتی یا پردازش می پردازد. در بیشتر موارد، کاربرد آن کم رنگ است.
– لایه FC-1: در این لایه، روند کد گذاری از 8 بیت به 10 بیت انجام می‌شود. این کد گذاری باعث کاهش احتمال خطای انتقال و اطمینان از صحت ارسال سیگنال‌ها بین فرستنده و گیرنده می‌شود.
– لایه FC-0: لایه آخر نیز مربوط به بخش فیزیکی سیستم است. در این لایه، مواردی مانند کانکتورها، کابل‌ها، فرکانس کاری و سرعت انتقال اطلاعات مشخص می‌شود.
وقتی که یک سن سوئیچ جدیدا وارد شبکه می‌شود، باید قبل از استفاده، تنظیماتی روی آن ایجاد گردد تا در محدوده شبکه ذخیره سازی به درستی عمل کند. این فرایند معمولا در دو مرحله رایج انجام می‌شود:
– راه اندازی اولیه (Initial Setup)
در این مرحله، سوئیچ دارای یک آدرس پیش فرض کارخانه ای است. مدیر شبکه به واسطه رابط خط فرمان (CLI) یا رابط تحت وب به آن وارد شده و تنظیمات پایه را اعمال می‌کند؛ از جمله:
پس از آن، اطلاعات مدیریتی دیگری مانند نام دستگاه، رمزهای عبور، سطح دسترسی کاربران و تنظیمات امنیتی نیز قابل درج است. نخستین سوئیچی که در یک فابریک راه اندازی می‌شود، اغلب به عنوان Principle Switch شناخته می‌شود و اطلاعات اصلی فابریک را نگهداری می‌کند. سایر سوئیچ ها در ادامه به این سوئیچ متصل شده و اطلاعات پیکربندی لازم را از آن دریافت می‌کنند. نکته مهم این است که مقدار Domain ID هر سوئیچ باید مشخص باشد؛ در غیر این صورت، تداخل به وجود آمده و ارتباط قطع می‌شود.
– اضافه کردن سوئیچ‌های جدید (Adding Additional Switches)
در هنگام افزودن سوئیچ‌های دیگر به یک فابریک موجود، ابتدا باید از غیرفعال بودن آنها اطمینان پیدا کرد. فعال کردن همزمان چند سوئیچ جدید بدون بررسی وضعیت، ممکن است باعث ایجاد تداخل در کنترل ترافیک شود. همچنین هر سوئیچ جدید باید مجوز ورود به فابریک را داشته باشد؛ در غیر این صورت ممکن است شبکه دچار بی نظمی و اختلال گردد.
برای راه اندازی کامل یک سن سوئیچ و اطمینان از عملکرد درست آن در شبکه ذخیره سازی، باید مراحلی مشخص طی شود. اول، از طریق مرورگر یا ابزار خط فرمان به آدرس پیش فرض سوئیچ متصل می‌شویم و با نام کاربری پیش فرض وارد می‌شویم. در مرحله بعدی، تنظیماتی مانند IP ثابت، Subnet و Gateway مشخص می‌شود تا سوئیچ در محدوده آدرس دهی شبکه سازمان قرار گیرد. اگر نیاز باشد، نام دستگاه هم در همین مرحله تغییر می‌یابد.
در سن سوئیچ‌ها، برخی پورت ها ممکن است خاموش یا نیازمند فعال سازی از طریق لایسنس باشند؛ بنابراین باید بررسی شود کدام پورت‌ها فعال باقی بمانند. یکی از مهم ترین بخش‌های تنظیم، Zone بندی است. در این بخش، ابتدا برای هر HBA یک Alias تعریف می‌شود تا شناسایی آسان تر باشد. سپس Zone هایی ایجاد می‌شوند که این Alias ها در آن عضویت می‌گیرند. در این مرحله، مجموعه Zone ها در قالب یک Zone Config ذخیره و فعال می‌شود. در آخر نیز، اتصال میان سرورها و استوریج بررسی شده و هر گونه ترافیک غیرعادی یا اختلال در فابریک کنترل می‌شود.
در شبکه های ذخیره ساز با حجم زیاد اطلاعاتی که دارند، سن سوئیچ‌ها انتخاب بسیاری از آنها است. برخی فواید مهم به صورت زیرند:
انتقال اطلاعات در سطح بلاک انجام می‌شود که منجر به کاهش زمان پاسخ دهی سرور و افزایش کارایی کل سیستم می‌شود.
سن سوئیچ قابلیت استفاده از پروتکل‌هایی مثل Fibre Channel، iSCSI و FCoE را دارد؛ انتخاب پروتکل بر اساس نیاز زیرساخت، انعطاف پذیری بیشتری فراهم می‌کند.
تفکیک ترافیک ذخیره سازی از ترافیک عمومی شبکه، باعث کاهش ریسک‌های امنیتی و جلوگیری از تداخل در تبادل محتوا می‌شود.
از طریق اضافه کردن ماژول یا خرید لایسنس، می‌توان پورت‌های بیشتری فعال کرد؛ این ویژگی گسترش پذیری شبکه را ساده و به صرفه می‌سازد.
با تمرکز ترافیک استوریج در یک مسیر مشخص، شناسایی مشکلات و انجام تنظیمات مدیریتی ساده تر و سریع تر انجام می‌شود.
کسانی که به خرید سرور HP در مدل‌های گوناگون احتیاج دارند، از خدمات فروش دکتر اچ پی استقبال می‌کنند. گروه دکتر اچ پی هم دستگاه‌های نو و هم کارکرده را برای انواع سازمان‌ها عرضه می‌کند. کارشناسان این مجموعه، فرایند انتخاب مدل مناسب را آسان می‌سازند و خریداران را در مسیر تصمیم گیری هدایت می‌کنند. شما می توانید از طریق تماس با شماره 91008413-021 اطلاعات لازم را کسب کنید.
اغلب افراد با لن سوئیچ (LAN Switch) آشنا هستند؛ ابزاری که در شبکه‌های اداری، وظیفه اتصال میان کامپیوترها، چاپگرها، روترها و سایر تجهیزات را بر عهده دارد. اما در شبکه‌های ذخیره سازی (SAN)، ماجرا متفاوت است. سن سوئیچ سخت افزاری است که برای تبادل اطلاعات به صورت بلاک محور ساخته شده و نسبت به LAN، سرعت و دقت بیشتری دارد.
اگر هدف شما دسترسی سریع، پایدار و ایمن به اطلاعات حجیم باشد، سن سوئیچ انتخاب حرفه ای تری است. اما برای ارتباطات عمومی بین دستگاه‌های شبکه، لن سوئیچ همچنان جایگاه خود را حفظ می‌کند. استفاده همزمان از هر دو، می‌تواند زیرساخت شبکه ای قدرتمند و یکپارچه برای سازمان شما بسازد.
1) چه زمانی سن سوئیچ بر لن سوئیچ ارجح است؟
هر زمان که نیاز به انتقال اطلاعات با سرعت بالا میان سرورها و استوریج‌های تخصصی وجود داشته باشد و کاهش زمان تاخیر در اولویت باشد، سن سوئیچ (SAN Switch) انتخاب مناسب تری خواهد بود. در مقابل، لن سوئیچ (LAN Switch) بیشتر برای اتصال دستگاه‌های عمومی مانند کامپیوترها، پرینترها و روترها در یک شبکه داخلی استفاده می‌شود.
2) اگر در یک سازمان تنها مستندات کم حجم تبادل شود، آیا خرید سن سوئیچ لازم است؟
در شرایطی که حجم ترافیک استوریج زیاد نیست و سازمان نیازی به یک زیرساخت ذخیره سازی تخصصی ندارد، استفاده از یک لن سوئیچ پرسرعت کفایت می‌کند. اما زمانی که پای حجم بالای اطلاعات و انتقال های بلاک محور در میان باشد، سن سوئیچ انتخاب حرفه ای تری محسوب می شود.
3) تفاوت اصلی بین iSCSI و FC در سن سوئیچ چیست؟
iSCSI پروتکلی مبتنی بر TCP/IP است که به دلیل پیاده سازی بر بستر اترنت، راه اندازی راحت تری دارد و از سخت افزارهای رایج پشتیبانی می‌کند. در مقابل، Fibre Channel (FC) نیازمند سخت افزار اختصاصی نظیر کارت HBA و ماژول‌های خاص است، اما در عوض، پایداری بیشتر و سرعت بالاتری برای انتقال محتواها فراهم می‌کند.
4) Zone بندی چه کاربردی در سن سوئیچ دارد؟
Zone بندی روشی برای جداسازی منطقی تجهیزات است. وقتی سرورها و استوریج‌ها در Zoneهای مجزا قرار گیرند، دسترسی محدودتر می‌شود و ایمنی اطلاعات افزایش می‌یابد. همچنین مدیریت دسترسی برای مدیر شبکه راحت تر شکل می‌گیرد.
