وقتی صحبت از مدیریت زیرساخت‌های فناوری اطلاعات به میان می‌آید، یکی از چالش‌های مهم، ایجاد راهکاری امن و کارآمد برای دسترسی از راه دور به سرورها و تجهیزات شبکه است. در بسیاری از سازمان‌ها، نیاز به کنترل از راه دور نه‌تنها برای تیم‌های IT، بلکه برای کارشناسان پشتیبانی، مدیران امنیت و حتی توسعه‌دهندگان یک ضرورت حیاتی محسوب می‌شود. اما سؤال اینجاست که برای چنین دسترسی‌ای، کدام راهکار بهتر عمل می‌کند؟ VPN یا VNC؟
در فرآیند خرید سرور، انتخاب روش اتصال از راه دور و نحوه پیاده‌سازی آن، نقش مهمی در امنیت، عملکرد و بهره‌وری نهایی دارد. بسیاری از کارشناسان، بسته به نیاز پروژه، زیرساخت شبکه، سطح دسترسی موردنظر و اولویت‌های امنیتی، از یکی از این دو روش یا حتی ترکیبی از هر دو استفاده می‌کنند.
از سوی دیگر، در هنگام خرید سرور استوک یا خرید سرور دست دوم، یکی از فاکتورهای حیاتی برای ارزیابی قابلیت‌ها و کارکرد دستگاه، پشتیبانی از امکانات مدیریت ریموت مانند VNC و امکان برقراری اتصال ایمن از طریق VPN است. این موضوع به‌ویژه در مورد سرورهای برند HPE اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چرا که در بسیاری از مدل‌ها، امکانات مدیریتی پیشرفته به‌صورت پیش‌فرض یا قابل ارتقا در اختیار کاربر قرار می‌گیرند.
در ادامه این مقاله تخصصی در وب‌سایت دکتر HP، دو تکنولوژی مهم و پرکاربرد VPN و VNC را به‌صورت دقیق، مقایسه‌ای و کاربردی بررسی خواهیم کرد. درک تفاوت‌ها، مزایا، محدودیت‌ها و کاربردهای هرکدام، به شما کمک می‌کند تا انتخاب هوشمندانه‌تری در مسیر مدیریت سرورهای خود داشته باشید؛ به‌ویژه اگر از برند HPE استفاده می‌کنید یا در مسیر ارتقا و نوسازی زیرساخت، به دنبال راهکاری مقرون‌به‌صرفه و ایمن هستید.
VPN یا Virtual Private Network به معنای شبکه خصوصی مجازی، یکی از مهم‌ترین ابزارهای دنیای امنیت شبکه و مدیریت دسترسی از راه دور است. این فناوری به کاربر اجازه می‌دهد از طریق اینترنت، یک ارتباط امن و رمزنگاری‌شده با یک شبکه داخلی یا خصوصی برقرار کند. در واقع VPN محیطی را فراهم می‌کند که کاربر، حتی در حالی که از مکانی خارج از شبکه داخلی سازمان یا دیتاسنتر متصل می‌شود، گویی مستقیماً در همان شبکه حضور دارد.
زمانی که یک کاربر به VPN متصل می‌شود، در واقع بین دستگاه او و سرور مقصد، یک تونل رمزنگاری‌شده برقرار می‌گردد. این تونل به‌گونه‌ای طراحی شده که اطلاعات عبوری در مسیر، برای اشخاص ثالث یا هکرها غیرقابل شناسایی و خواندن باشد. نتیجه این فرآیند، یک ارتباط ایمن، مطمئن و دور از دسترس تهدیدهای اینترنتی است. عملکرد اصلی VPN مبتنی بر همین رمزنگاری و ایجاد یک مسیر مخفی برای تبادل داده‌ها است.
فناوری VPN برای برقراری این ارتباط امن از پروتکل‌های گوناگونی بهره می‌برد. یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین این پروتکل‌ها OpenVPN است که به دلیل متن‌باز بودن و سازگاری بالا با سیستم‌عامل‌های مختلف، در بسیاری از سناریوهای تجاری و سازمانی به کار می‌رود. IPSec همراه با L2TP نیز یکی دیگر از گزینه‌های محبوب است که لایه‌ای مضاعف از امنیت را فراهم می‌کند. در کنار این موارد، پروتکل IKEv2 به دلیل سرعت بالا و پایداری مناسب در موبایل‌ها کاربرد فراوانی دارد. همچنین، WireGuard به‌عنوان یک پروتکل نسل جدید با معماری ساده و عملکرد بالا، در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
VPN کاربردهای گسترده‌ای دارد که در بسترهای سازمانی اهمیت آن دوچندان می‌شود. از مهم‌ترین کاربردهای آن، ایجاد بستری امن برای دسترسی راه دور کارمندان به فایل‌ها، پایگاه‌های داده، نرم‌افزارهای سازمانی و سرورها است. کارمندی که در منزل یا سفر کاری به‌سر می‌برد، با اتصال به VPN سازمانی می‌تواند بدون دغدغه از حملات سایبری، به منابع داخلی شرکت دسترسی یابد. این امکان باعث افزایش بهره‌وری و چابکی سازمان‌ها شده است.
در کنار آن، VPN برای محافظت از اطلاعات در زمان استفاده از اینترنت‌های عمومی نیز بسیار مفید است. وقتی اتصال کاربر به وای‌فای‌های عمومی بدون رمز یا رمز مشترک صورت گیرد، استفاده از VPN موجب رمزنگاری کامل داده‌ها و جلوگیری از سرقت اطلاعات توسط هکرهای محلی می‌شود.
همچنین در مواردی که کاربران باید به منابع محدود به یک کشور خاص متصل شوند، استفاده از VPN با آی‌پی آن کشور، امکان دور زدن محدودیت‌های جغرافیایی را نیز فراهم می‌کند.
در فرآیند خرید سرور و راه‌اندازی زیرساخت‌های مبتنی بر شبکه، یکی از موضوعات کلیدی، در نظر گرفتن مکانیزم‌های ارتباطی ایمن برای دسترسی از راه دور است. VPN به‌عنوان یک راهکار حرفه‌ای، در این مسیر نقشی حیاتی ایفا می‌کند. زمانی که تیم‌های پشتیبانی و IT نیاز به دسترسی به کنسول مدیریت سرور یا تنظیمات شبکه دارند، ایجاد یک تونل VPN مطمئن، سطح امنیت را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. به‌ویژه اگر سازمان از سرورهای برند HPE استفاده کند، هماهنگی زیرساخت VPN با iLO یا ابزارهای مدیریتی دیگر نیز امکان‌پذیر و بسیار کارآمد خواهد بود.
مطالعه این مقاله پیشنهاد می‌شود >> سرویس ILO سرور اچ پی چیست؟
در حوزه خرید سرور استوک یا خرید سرور دست دوم نیز، بررسی امکان پشتیبانی از اتصال‌های امن مانند VPN، یکی از نکاتی است که کارشناسان فنی در ارزیابی سلامت و قابلیت‌های تجهیزات مدنظر قرار می‌دهند. سرورهایی که از این قابلیت به‌صورت سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری پشتیبانی می‌کنند، در اولویت انتخاب مشتریان آگاه قرار دارند.
VNC که مخفف عبارت Virtual Network Computing است، یکی از پروتکل‌ها و فناوری‌های قدیمی و درعین‌حال کاربردی برای کنترل و مدیریت دسکتاپ از راه دور است. به‌بیان ساده، VNC این امکان را فراهم می‌کند که یک کاربر از هر نقطه‌ای در دنیا، به دسکتاپ یک سیستم دیگر متصل شده و دقیقاً همان‌طور که جلوی آن نشسته، با آن کار کند. از باز کردن فایل‌ها و اجرای نرم‌افزارها گرفته تا نصب و عیب‌یابی سیستم‌عامل، همه از طریق محیط گرافیکی قابل انجام است.
VNC بر اساس مدل سرور-کلاینت عمل می‌کند. یک نرم‌افزار VNC Server روی دستگاه مقصد نصب می‌شود و وظیفه‌اش اشتراک‌گذاری تصویر دسکتاپ و دریافت فرمان‌های ورودی از راه دور است. در سوی دیگر، کاربر با استفاده از VNC Viewer یا VNC Client به این سرور متصل می‌شود. تعامل این دو بخش، از طریق ارسال تصویرهای لحظه‌ای از دسکتاپ به کاربر و دریافت کلیک‌ها و حرکات موس یا کیبورد به دستگاه مقصد، انجام می‌شود.
برخلاف برخی روش‌های دیگر، VNC نیازمند انتقال محیط گرافیکی دسکتاپ است و به همین دلیل در مقایسه با ابزارهایی مانند SSH یا RDP، معمولاً مصرف منابع بیشتری دارد و ممکن است تحت تأثیر سرعت اینترنت قرار گیرد. با این حال، به‌واسطه سادگی و پلتفرم‌محور نبودن (امکان استفاده در لینوکس، ویندوز، مک و حتی برخی سرورهای مبتنی بر یونیکس)، همچنان یک ابزار محبوب برای دسترسی از راه دور به‌شمار می‌رود.
از آن‌جا که پروتکل VNC متن‌باز است، نسخه‌ها و پیاده‌سازی‌های متعددی از آن ارائه شده‌اند. برخی از رایج‌ترین نسخه‌های آن شامل RealVNC، TightVNC و UltraVNC هستند. هر یک از این نسخه‌ها امکانات خاص خود را دارند. برای مثال، برخی امکان رمزنگاری ارتباط، انتقال فایل، یا بهینه‌سازی سرعت را در نسخه‌های خود پیاده‌سازی کرده‌اند.
این انعطاف‌پذیری باعث شده است که VNC در بسیاری از سازمان‌ها، مخصوصاً در بخش پشتیبانی و نگهداری سرور، به‌عنوان یک ابزار پایه‌ای مورد استفاده قرار گیرد.
در فضای سازمانی، VNC بیش از همه در واحدهای IT و پشتیبانی فنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تکنسین‌های شبکه و سیستم، برای رفع ایرادات نرم‌افزاری، تنظیمات سیستم‌عامل یا نصب درایورها، بدون نیاز به حضور فیزیکی در محل، با استفاده از VNC به سیستم‌ها متصل شده و امور مورد نیاز را انجام می‌دهند. این مسئله در شرکت‌هایی که چند شعبه مختلف دارند یا در شرایطی که نیاز به واکنش سریع از راه دور وجود دارد، بسیار حائز اهمیت است.
از طرف دیگر، در بسیاری از موارد استفاده از سرورها، مخصوصاً سرورهای نسل‌های جدید برند HPE، دسترسی گرافیکی به محیط سیستم‌عامل یا ابزارهای مدیریتی سرور از راه دور یکی از نیازهای کلیدی است. در شرایطی که دسترسی به امکانات پیشرفته‌تری مانند iLO فراهم نباشد، VNC می‌تواند نقش جایگزین یا مکمل را ایفا کند.
در هنگام خرید سرور، به‌ویژه برای کسب‌وکارهایی که به دنبال خرید سرور استوک یا خرید سرور دست دوم هستند، مسئله امکان اتصال گرافیکی از راه دور اهمیت بالایی دارد. بسیاری از سرورهای استوک موجود در بازار ممکن است به ابزارهایی مانند KVM داخلی یا iLO نسل‌های قدیمی مجهز باشند که با کمی پیکربندی، قابلیت استفاده از VNC را فراهم می‌کنند.
کارشناسان فنی هنگام ارزیابی این سرورها، معمولاً امکان نصب یا پشتیبانی از VNC را به‌عنوان یک فاکتور مهم در نظر می‌گیرند. این مسئله باعث می‌شود که حتی در شرایطی که منابع مالی برای خرید سرور نو محدود است، سازمان بتواند همچنان به مدیریت مؤثر و از راه دور سرورها ادامه دهد.
برای درک دقیق تفاوت بین VPN و VNC، ابتدا باید به ساختار بنیادین هر یک نگاه کنیم. VPN یک شبکه خصوصی مجازی ایجاد می‌کند که دستگاه کاربر را از نظر منطقی درون شبکه داخلی سازمان قرار می‌دهد. به‌عبارت دیگر، VPN مانند یک تونل رمزنگاری‌شده بین دستگاه شما و شبکه مقصد عمل می‌کند که تمام ترافیک شما از درون آن عبور کرده و به‌شکلی امن منتقل می‌شود.
در مقابل، VNC تنها به یک عملکرد محدود می‌پردازد: اشتراک‌گذاری دسکتاپ یک سیستم خاص برای کنترل از راه دور. این ابزار به شما امکان می‌دهد که با استفاده از پروتکل خاصی، محیط دسکتاپ را ببینید و از طریق موس و کیبورد با آن تعامل داشته باشید، اما برخلاف VPN، ارتباط سراسری با شبکه مقصد ایجاد نمی‌کند.
یکی از بارزترین تفاوت‌ها، در سطح امنیت ارتباطات نمایان می‌شود. VPNها به‌طور معمول از رمزنگاری‌های پیشرفته مانند AES-256 و پروتکل‌های ایمن مانند IPsec یا OpenVPN استفاده می‌کنند. این موضوع باعث می‌شود که تمامی داده‌هایی که بین کاربر و شبکه منتقل می‌شود، به‌شکل رمزگذاری‌شده باشد و خطر شنود یا دستکاری اطلاعات به‌حداقل برسد.
در سوی دیگر، VNC در نسخه‌های ابتدایی خود بدون رمزنگاری عرضه می‌شد و حتی امروز نیز بسیاری از پیاده‌سازی‌های آن اگر به‌درستی پیکربندی نشده باشند، مستعد حملات امنیتی هستند. هرچند نسخه‌هایی مانند RealVNC یا TightVNC قابلیت رمزنگاری دارند، اما همچنان از منظر امنیت، VPN برتری محسوسی دارد.
VPN زمانی کاربرد دارد که شما نیاز به دسترسی گسترده به منابع مختلف شبکه داخلی مانند سرورها، فایل‌های اشتراکی، پرینترها و نرم‌افزارهای سازمانی دارید. به کمک VPN، دقیقاً مانند یک کارمند حاضر در دفتر، می‌توانید به تمام منابع شبکه دسترسی داشته باشید.
VNC اما برای زمانی مناسب است که فقط به کنترل مستقیم یک سیستم خاص نیاز دارید. این سیستم می‌تواند یک سرور، رایانه شخصی یا دستگاه صنعتی باشد. کاربرد VNC زمانی به اوج خود می‌رسد که سیستم مقصد فاقد واسط تحت وب باشد یا نیاز به تنظیمات گرافیکی داشته باشد.
VPN به‌دلیل رمزنگاری و انتقال مداوم ترافیک بین دو نقطه، ممکن است پهنای باند قابل توجهی مصرف کند، به‌ویژه اگر داده‌هایی مانند ویدیو یا فایل‌های حجیم منتقل شود. اما در شرایط عادی، تأثیر آن بر عملکرد سیستم‌ها نسبتاً پایین است.
در سوی مقابل، VNC با انتقال مداوم تصاویر دسکتاپ و دریافت فرمان‌ها، به‌شدت وابسته به سرعت و کیفیت اتصال اینترنت است. در صورت پایین بودن سرعت، تجربه کاربری افت می‌کند و ممکن است تأخیر در اجرای دستورات مشهود باشد. بنابراین برای استفاده حرفه‌ای از VNC، زیرساخت شبکه‌ای قدرتمند و پایدار توصیه می‌شود.
در تصمیم‌گیری بین استفاده از VPN یا VNC، فاکتور اصلی، نوع نیاز سازمان است. برای کسب‌وکارهایی که کارمندان آن‌ها نیاز به اتصال گسترده به منابع شبکه دارند، VPN انتخاب بهتری خواهد بود. اما اگر هدف صرفاً مدیریت از راه دور یک یا چند سیستم خاص باشد، VNC می‌تواند راهکار سبک‌تری باشد.
از دیدگاه ادمین‌های شبکه و افرادی که با خرید سرور و راه‌اندازی آن سروکار دارند، انتخاب بین VPN و VNC گاهی به‌معنای انتخاب میان سادگی و گستردگی است. در شرایطی که سرورهای دست دوم برند HPE خریداری می‌شوند، بررسی امکانات پشتیبانی از هر دو گزینه، می‌تواند در تضمین بهره‌وری بیشتر مؤثر باشد.
بیشتر بخوانید >> MPLS و VPN
در بسیاری از سناریوهای حرفه‌ای، مخصوصاً در محیط‌های سازمانی یا دیتاسنترهایی که از سرورهای پیشرفته استفاده می‌شود، ترکیب دو فناوری VPN و VNC می‌تواند به‌عنوان راهکاری کامل و هوشمندانه مطرح شود. در این حالت، ابتدا کاربر از طریق VPN به شبکه داخلی سازمان متصل می‌شود و سپس از طریق VNC، کنترل مستقیم یک سیستم خاص را در همان شبکه در اختیار می‌گیرد. این ترکیب مزایای هر دو تکنولوژی را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد: امنیت بالا در انتقال داده‌ها از سوی VPN و مدیریت گرافیکی دقیق از سوی VNC.
فرض کنید مدیر شبکه‌ای هستید که سرورهای HP از نوع استوک یا دست دوم را در دیتاسنتر نگهداری می‌کنید. این سرورها ممکن است برای کاربردهای مختلف از جمله پایگاه‌داده، مجازی‌سازی یا سرویس‌های اختصاصی استفاده شوند. حال اگر بخواهید از راه دور، هم به فایل‌ها و منابع شبکه‌ای این سرورها دسترسی داشته باشید و هم در لحظه یک سرور خاص را کنترل و تنظیمات بایوس یا نرم‌افزارهای گرافیکی آن را تغییر دهید، استفاده‌ی هم‌زمان از VPN و VNC بهترین راهکار خواهد بود.
در این ساختار، ابتدا با VPN وارد شبکه می‌شوید تا مسیر امن و مستقیم به سرورها فراهم شود. سپس با استفاده از نرم‌افزار VNC Viewer، وارد محیط گرافیکی یکی از سرورها شده و عملیات موردنظر را انجام می‌دهید؛ بی‌آنکه نیازی به حضور فیزیکی در رک سرور باشد.
در سناریوهای استاندارد، استفاده مستقیم از VNC روی اینترنت عمومی می‌تواند خطرناک باشد، به‌خصوص اگر پورت‌های مربوطه روی فایروال باز باشند یا رمزنگاری مناسبی انجام نشده باشد. اما با استفاده از تونل VPN، دیگر نیازی به باز گذاشتن پورت‌های حساس روی اینترنت نخواهد بود. این موضوع نه‌تنها امنیت را به‌شدت افزایش می‌دهد بلکه کنترل بیشتری نیز برای ادمین فراهم می‌آورد.
در واقع می‌توان گفت که VPN در این ترکیب نقش دربان را بازی می‌کند؛ تنها کسانی که اعتبار لازم برای ورود به شبکه را دارند، می‌توانند از ابزار VNC نیز استفاده کنند. این موضوع به‌ویژه در خرید سرورهای استوک که ممکن است نیاز به بازبینی کامل تنظیمات امنیتی داشته باشند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
در بسیاری از شرکت‌های فناوری اطلاعات که از برند HPE استفاده می‌کنند، این ساختار به‌صورت روتین پیاده‌سازی شده است. مدیر سیستم با اتصال VPN به شبکه دفتر اصلی، به‌سادگی به تمام سرورهای داخل رک دسترسی دارد و از طریق VNC می‌تواند کارهایی مانند نصب سیستم‌عامل، بررسی لاگ‌ها یا حتی تغییر در رابط‌های مدیریتی را انجام دهد. این سطح از دسترسی و کنترل، نه‌تنها باعث صرفه‌جویی در زمان می‌شود، بلکه هزینه‌های نگهداری و اعزام نیرو به محل را نیز کاهش می‌دهد.
زمانی‌که یک سازمان تصمیم به ارتقاء زیرساخت IT خود یا راه‌اندازی شبکه‌ای جدید می‌گیرد، یکی از مهم‌ترین مراحل، انتخاب راهکارهای ارتباطی و مدیریتی مناسب است. در چنین موقعیتی، درک تفاوت‌ها و مزایای VPN و VNC می‌تواند مسیر تصمیم‌گیری را تغییر دهد. اگر شبکه‌ای نیاز به ارتباطات ایمن، گسترده و متمرکز داشته باشد، استفاده از VPN در اولویت قرار می‌گیرد. اما اگر هدف مدیریت چند سیستم از راه دور است، VNC نقش پررنگ‌تری خواهد داشت. به‌ویژه زمانی که هر دو فناوری به‌صورت مکمل استفاده شوند، سازمان از مزایای بیشتری برخوردار می‌شود.
در هنگام خرید سرور، به‌ویژه در شرایطی که قصد خرید سرور استوک یا خرید سرور دست دوم وجود دارد، توجه به امکانات مدیریتی و سازگاری با ابزارهایی مانند VNC و VPN بسیار مهم است. سرورهای برند HPE، به‌عنوان یکی از معتبرترین گزینه‌ها در بازار، معمولاً از طریق ماژول‌های مدیریتی مانند iLO (Integrated Lights-Out) امکان استفاده از این پروتکل‌ها را فراهم می‌کنند.
برای مثال، اگر شما قصد خرید سرور HPE ProLiant دارید، بررسی قابلیت اتصال امن از راه دور و امکان راه‌اندازی ماشین‌های مجازی با کنترل کامل از راه دور باید بخشی از چک‌لیست خریدتان باشد. سرورهایی که از iLO نسخه پیشرفته پشتیبانی می‌کنند، اغلب امکان ترکیب VNC و VPN را بدون نیاز به نرم‌افزارهای واسط فراهم می‌آورند. این یعنی شما به‌سادگی و با امنیت بالا می‌توانید سرور را حتی از نقطه‌ای خارج از کشور مدیریت کنید.
یکی از مزایای ترکیب VPN و VNC در استفاده از سرورهای دست دوم یا استوک، کاهش چشمگیر هزینه‌های عملیاتی است. در سازمان‌هایی که بودجه محدودی برای خرید تجهیزات جدید دارند، بهره‌برداری بهینه از سرورهای استوک برند HPE با کمک این فناوری‌ها یک راهکار کاملاً حرفه‌ای و پایدار است.
شما بدون نیاز به خرید نرم‌افزارهای گران‌قیمت مدیریت از راه دور یا اعزام نیروی انسانی برای هر عملیات ساده، می‌توانید زیرساخت خود را از طریق VPN ایمن و با VNC قابل کنترل نگه دارید. به همین دلیل است که بسیاری از شرکت‌هایی که به دنبال خرید سرور استوک هستند، ابتدا قابلیت‌های مدیریتی از راه دور را بررسی می‌کنند و سپس اقدام به انتخاب مدل نهایی می‌نمایند.
در نهایت، یکی از نکات مهم در طراحی شبکه‌های سازمانی، قابلیت گسترش و مقیاس‌پذیری آن‌هاست. راهکارهای مانند VPN و VNC، در صورتی‌که از همان ابتدا به‌درستی در طراحی شبکه لحاظ شوند، می‌توانند رشد سازمان را پشتیبانی کرده و حتی در شرایطی مثل دورکاری گسترده یا مدیریت از دفاتر مختلف، سازمان را از چالش‌های پیچیده نجات دهند.
در دوران پساکرونا و رشد مدل‌های کاری هیبریدی، بسیاری از شرکت‌ها به‌دنبال راهکارهایی هستند که دسترسی از راه دور را ایمن، سریع و مؤثر کنند. VPN و VNC دقیقاً همان پاسخ‌هایی هستند که چنین سازمان‌هایی به آن نیاز دارند. بنابراین، در هنگام خرید سرور یا طراحی زیرساخت‌های جدید، نباید این فناوری‌ها به‌عنوان گزینه‌های جانبی در نظر گرفته شوند؛ بلکه باید بخشی اساسی از استراتژی فنی سازمان باشند.
در این مقاله تلاش کردیم با نگاهی تخصصی، تفاوت‌های بنیادین و کاربردی میان دو فناوری VPN و VNC را بررسی کنیم. همان‌طور که دیدیم، هرکدام از این ابزارها نقشی متفاوت در ساختار شبکه ایفا می‌کنند؛ VPN راهکاری برای ایجاد ارتباط امن و گسترده در بستر اینترنت است، در حالی که VNC امکان کنترل مستقیم و گرافیکی سیستم‌ها را از راه دور فراهم می‌کند.
درک درست از کاربردها، مزایا و محدودیت‌های این دو فناوری نه‌تنها به تصمیم‌گیری بهتر در طراحی و مدیریت شبکه کمک می‌کند، بلکه در فرآیند خرید سرور، به‌ویژه خرید سرور استوک یا دست دوم، نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. انتخاب سروری از برند HPE که بتواند این قابلیت‌ها را پشتیبانی کند، تضمین‌کننده عملکردی مطمئن و ایمن در آینده خواهد بود.
مطالعه این راهنمای خرید نیز مفید است >> راهنمای خرید سرور hp
اگر در مسیر خرید سرور، انتخاب تجهیزات شبکه یا پیاده‌سازی زیرساخت‌های حرفه‌ای نیاز به مشاوره دارید، تیم متخصص دکتر HP آماده است تا راهنمای شما باشد. برای دریافت مشاوره رایگان و بررسی بهترین گزینه‌های موجود در بازار، از سایت ما دیدن فرمایید یا با کارشناسان فروش تماس بگیرید.
