هنگام راه اندازی سیستم‌های کامپیوتری، یکی از مواردی که باید به آن توجه کرد، نحوه شروع به کار دستگاه است. این مرحله مشخص می‌کند که سخت افزار چطور سیستم عامل را بارگذاری کند. دو روش اصلی برای این کار وجود دارد که شامل UEFI و Legacy Boot می‌شود. هرکدام از این روش‌ها ساختار مخصوص خود را دارند و بر سرعت، شیوه بارگذاری و کارایی کلی سیستم تاثیر می‌گذارند. آشنایی با تفاوت‌های این دو روش بیشتر برای کسانی که به خرید سرورهای HP اقدام کرده اند، اهمیت زیادی دارد؛ چرا که انتخاب درست می‌تواند روند کار سیستم را بهتر و سریع تر کند.
UEFI یک روش جدید برای بوت کردن سیستم‌ها است که جایگزین BIOS قدیمی شده است. این فناوری مسیر تازه ای برای راه اندازی کامپیوترها فراهم کرده است. UEFI به گونه ای ایجاد شده تا مشکلات روش‌های قدیمی مانند شناسایی کند سخت افزار، ناسازگاری با دیسک های بزرگ و افت عملکرد را برطرف کند. این سیستم ساختاری منظم تر دارد و از رابط گرافیکی پشتیبانی می‌کند. به همین دلیل استفاده از آن برای کاربران آسان تر شده است. استفاده از سیستم پارتیشن بندی GPT برخلاف مدل‌های قبلی، به هارد دیسک‌ها و حافظه‌های SSD اجازه می‌دهد فضای بیشتری را به کار بگیرند.
همچنین، ویژگی‌هایی مانند Secure Boot برای مقابله با بد افزارهایی طراحی شده اند که ممکن است در زمان روشن شدن سیستم فعالیت کنند. این قابلیت بررسی می‌کند که کدهای اجرایی مجاز باشند و خطر نفوذ را پایین می‌آورد. در مراحل اولیه، UEFI سخت افزار را برای شروع آماده می‌کند و زمینه ارتباط میان سیستم عامل و قطعات داخلی را شکل می‌دهد. طراحی ماژولار آن نیز باعث شده تا افزودن قابلیت‌های تازه برای تولید کنندگان ساده تر باشد.
Legacy Boot یکی از روش‌های قدیمی راه اندازی سیستم بوده که بر پایه BIOS طراحی شده است. در این روش، سیستم هنگام روشن شدن به بخشی از دیسک سخت به نام MBR سر می‌زند. این بخش شامل اطلاعاتی است که نحوه شروع سیستم عامل را مشخص می‌کند. MBR در ابتدای هارد قرار دارد و یک کد کوچک درون آن، فرایند راه اندازی سیستم عامل را آغاز می‌کند. سیستم‌هایی که از Legacy Boot استفاده می‌کردند معمولا از هاردهایی با ظرفیت محدود پشتیبانی می‌کردند و سرعت راه اندازی در آنها پایین تر بود.
در محیط Legacy، تنظیمات سخت افزاری از طریق یک صفحه متنی ساده انجام می‌شود. گزینه هایی مانند زمان سیستم، ترتیب بوت، تنظیمات پردازنده و کارت گرافیک در این بخش قابل تغییر هستند. این روش به دلیل ساختار ساده ای که دارد، از ویژگی‌های امنیتی پیشرفته پشتیبانی نمی‌کند و فقط مراحل اولیه راه ندازی سیستم را انجام می‌دهد. به همین خاطر بیشتر در سیستم‌های قدیمی استفاده می‌شود.
مهم ترین تفاوت‌های UEFI و Legacy Boot شامل موارد زیر است:
UEFI از الگوی GPT استفاده می‌کند که اجازه می‌دهد تعداد بیشتری پارتیشن روی هارد ایجاد شود و ظرفیت‌های بالا (بیشتر از دو ترابایت) قابل پشتیبانی باشند. اما، Legacy به MBR وابسته است که محدودیت هایی در تعداد پارتیشن و اندازه دیسک دارد.
در UEFI، فایل راه انداز از بخشی به نام EFI System Partition خوانده می‌شود. این روش دسترسی دقیق تر و سریع تری به سخت افزار فراهم می‌کند. اما در Legacy، فرایند راه اندازی از طریق کد ذخیره شده در MBR آغاز می‌شود که ساده تر اما کندتر است.
UEFI به دلیل ساختار پیشرفته تر، سخت افزار را زودتر شناسایی می‌کند و سیستم عامل سریع تر اجرا می‌شود. در حالی که در Legacy، مراحل اولیه زمان برتر است و اجرای سیستم کند تر صورت می‌گیرد.
در بیشتر سیستم‌های UEFI، بخشی به نام Secure Boot وجود دارد که کدهای ابتدایی را بررسی می‌کند تا از ورود فایل‌های مشکوک جلوگیری شود. این مورد در Legacy دیده نمی‌شود.
رابط UEFI اغلب گرافیکی است و می‌توان با ماوس گزینه‌ها را انتخاب کرد. ولی در Legacy، فقط از صفحه کلید استفاده می‌شود و تنظیمات در محیطی متنی انجام می‌گیرد.
Legacy در سیستم های قدیمی بهتر عمل می‌کند، اما برخی نرم افزارهای جدید فقط در محیط UEFI اجرا می‌شوند.
ساختار UEFI به گونه ای است که می‌توان آن را به روزرسانی کرد یا بخش‌هایی به آن افزود. در حالی که Legacy محدودتر است و انعطاف پذیری کمتری دارد.
در سرورهای جدید، اغلب از UEFI استفاده می‌شود چرا که سرعت و ایمنی بالاتری دارد. برندهایی مانند HPE نیز بیشتر به UEFI گرایش پیدا کرده اند.
اگر درباره تفاوت سرور و ورک استیشن نیاز به راهنمایی و اطلاعات بیشتر داشتید روی لینک کلیک کنید.
در سرورهای مدل جدید برند HPE، حالت بوت UEFI به صورت پیش فرض فعال است. اما در برخی شرایط لازم می‌شود که تنظیمات به حالت Legacy تغییر کند یا برعکس، به UEFI سوئیچ شود. این اتفاق معمولا زمانی پیش می‌آید که نرم افزارهای خاص یا دیسک هایی از قبل تنظیم شده، فقط با یکی از این حالت‌ها سازگار باشند. در بیشتر مدل‌های HPE، این تغییر زمان زیادی نمی‌برد و در چند دقیقه قابل انجام است. البته توجه به جزئیات اهمیت زیادی دارد، چون اگر مراحل به درستی انجام نشود، ممکن است پیکربندی سیستم دچار مشکل شود. در ادامه، مراحلی برای تغییر حالت بوت آورده شده است:
در بسیاری از سرورهای نسل جدید HPE، ابزاری داخلی به نام Intelligent Provisioning وجود دارد که به کاربران امکان می‌دهد تنظیمات مربوط به بوت را به راحتی تغییر دهند. این ابزار هنگام روشن شدن سیستم در دسترس است. برای ورود به محیط Intelligent Provisioning، کافیست بلافاصله پس از روشن شدن سرور، کلیدی مثل F10 را فشار دهید.
پس از ورود به این محیط، از بخش System Utilities گزینه‌هایی برای تغییر حالت بوت نمایش داده می‌شود. در این قسمت می‌توانید بین حالت های مختلف مانند UEFI وLegacy سوئیچ کنید، با توجه به اینکه کدام گزینه برای دیسک ها یا نرم افزارهای نصب شده شما سازگاری بیشتری دارد.
پیش از آن که حالت بوت را تغییر دهید، مهم است ابتدا بررسی کنید که سرور در حال حاضر در چه حالتی قرار دارد. معمولا در صفحه اصلی بخش تنظیمات، اطلاعات مربوط بهBoot Mode نمایش داده می‌شود. در این قسمت مشخص است که حالت فعال فعلی UEFI است یا Legacy. شناخت وضعیت فعلی به شما کمک می‌کند تا از اعمال تغییرات نادرست جلوگیری کرده و تنظیمات را دقیق تر انجام دهید.
اگر می خواهید از Legacy به UEFI بروید یا برعکس، در میان گزینه‌ها باید Boot Mode را تغییر دهید. گاهی این عبارت در منوی System BIOS یا گزینه‌های Firmware قرار دارد. در فهرست Boot Mode، گزینه UEFI یا Legacy قابل انتخاب است. پس از گزینش، تغییر ثبت خواهد شد.
بعد از سوییچ حالت، ترتیب بوت نیز باید بررسی شود. اگر از UEFI استفاده می‌کنید، به بخش UEFI Boot Order بروید و ترتیب بوت را تنظیم کنید. در این بخش باید هارد دیسک یا شبکه را در اولویت قرار دهید. اگر از Legacy استفاده می‌کنید، به بخش Legacy Boot Order رفته و در صورت نیاز ترتیب بوت را ویرایش کنید.
توجه داشته باشید اگر RAID کنترلر سخت افزاری در سرور دارید، حالت آن هم باید با Boot Mode هماهنگ باشد. برای مثال، برخی کنترلرها نیاز دارند در حالت UEFI فعال گردند.
در نهایت، تغییرات انجام شده را ذخیره کرده و از بخش تنظیمات خارج شوید. سپس سیستم به طور خودکار ریستارت می‌شود. اگر تنظیمات به درستی انجام شده باشند، سیستم پس از راه اندازی مجدد، از حالت بوت جدید استفاده می‌کند.
اگر تصمیم دارید سیستم عامل را دوباره نصب کنید و می‌خواهید GPT را در حالت UEFI فعال نگه دارید، بهتر است دیسک را در قالب GPT پیکربندی کنید. در صورتی که به استفاده از Legacy تمایل دارید، ساختار دیسک باید به صورت MBR تنظیم شود.
قبل از هر گونه تغییر در حالت بوت، بهتر است از اطلاعات خود پشتیبان بگیرید. این کار کمک می‌کند تا در صورت عدم شناسایی دیسک‌ها، اطلاعات شما از بین نرود و به راحتی بتوانید آنها بازیابی کنید.
راه اندازی سرور به روز با گزینه UEFI بهتر انجام می‌شود. چرا که UEFI نسبت به Legacy مزیت‌هایی مثل پشتیبانی از ظرفیت‌های بالا، سرعت راه اندازی فراتر و ساختار امنیتی قوی تر دارد. امروزه که دیسک های پرظرفیت در مراکز اطلاعات رواج پیدا کرده اند،Legacy محدودیت خواهد داشت. Secure Boot نیز یک سپر ایمنی در برابر بد افزارهای سطح Firmware محسوب می‌گردد.
البته اگر نرم افزار بسیار قدیمی دارید یا شرایطی که نمی‌گذارد از UEFI استفاده کنید، Legacy شاید انتخابی موقت باشد. گاهی اوقات، برنامه های قدیمی در حالت UEFI مشکلاتی نشان می‌دهند. اما در کل مدل های جدید سرور HPE بیشتر روی UEFI متمرکز هستند و به روزرسانی‌های Firmware هم برای UEFI منظم تر منتشر می‌شود. اگر قصد سرمایه گذاری بلند مدت دارید و دوست دارید از ظرفیت سخت افزارهای آینده استفاده نمایید، UEFI انتخابی عالی است. مگر اینکه محدودیت های خاصی وجود داشته باشد.
هر کدام از UEFI و Legacy Boot مزایا و معایبی دارند که به آنها اشاره شده است:
پاسخ دقیق این سوال به نیاز فنی هر کاربر بستگی دارد. اگر فردی از سخت افزار قدیمی استفاده می‌کند یا برنامه هایی دارد که تنها در محیط Legacy درست اجرا می‌شوند،Legacy Boot مشکل را رفع خواهد کرد. ولی برای کسانی که سرور بزرگ دارند و نیاز به ظرفیت دیسک بالا و امنیت قوی دارند، UEFI گزینه ای مناسب خواهد بود.
در سرورهای جدید برند HPE، مزیت‌های UEFI به طور کامل نمایان شده اند. این ویژگی‌ها کمک می‌کنند تا مدیران شبکه بتوانند ساختار فنی به روزی را پیاده سازی کنند. اگر قصد دارید از حالت Legacy به UEFI بروید، باید از پیش، سازگاری سیستم عامل را بررسی کرده و دیسک‌ها را در قالب GPT تنظیم کنید. باید در نظر داشته باشید که انتخاب بین این دو حالت باید بر اساس نیاز پروژه، نوع نرم افزارها و منابع سخت افزاری انجام شود.
– بررسی نسخه سیستم عامل: برخی نسخه‌های قدیمی ویندوز یا لینوکس برای نصب روی UEFI به پیکربندی خاص نیاز دارند. در این شرایط، Legacy راحت تر راه اندازی می‌شود.
– ظرفیت دیسک سخت: اگر از هارد بالای 2 ترابایت استفاده می‌کنید، تنها UEFI پشتیبانی لازم را دارد؛ چون Legacy به MBR محدود است.
– امنیت سیستم: برای سرورها یا دیتاسنترهایی که امنیت اولویت دارد، UEFI گزینه بهتری است. قابلیت Secure Boot از اجرای بد افزار جلوگیری می‌کند.
– سازگاری نرم افزارها: نرم افزارهای قدیمی یا برخی کارت های توسعه ممکن است با UEFI مشکل داشته باشند. قبل از هر تغییری، سازگاری بررسی شود.
– برنامه ریزی بلند مدت: اگر قصد دارید بعدها سخت افزارهای پیشرفته یا دیسک‌های بزرگ اضافه کنید، از UEFI استفاده کنید.
– میزان تغییرات مورد نیاز: تغییر از Legacy به UEFI ممکن است نیازمند پاکسازی پارتیشن ها و پیکربندی مجدد باشد. پشتیبان گیری نیز نباید فراموش شود.
فروشگاه دکتر HP مجموعه ای تخصصی در زمینه فروش سرورهای HP است. کاربران می‌توانند مدل های متنوع سرور را بررسی کرده و بر اساس نیاز فنی خود، گزینه مناسب را انتخاب کنند. در این فروشگاه، امکان جستجوی دقیق قطعاتی مانند پردازنده، رم ، هارد، کارت توسعه، کیس‌های ورک استیشن و موارد دیگر وجود دارد. همچنین اطلاعات فنی مدل‌های مختلف سرور به صورت دقیق درج شده تا مقایسه و انتخاب مدل برای مشتریان آسان تر شود. راهنمایی و ارتباط با کارشناسان دکتر اچ پی در انتخاب قطعات مناسب، بخشی از خدمات این مجموعه است.
انتخاب بین UEFI و Legacy Boot در کارایی، امنیت و سازگاری سرور، نقش مهمی دارد و UEFI فناوری جدیدتری است که سرعت بوت بالاتر، پشتیبانی از دیسک های حجیم و قابلیت‌هایی مثل Secure Boot را فراهم می‌کند. اما، Legacy Boot برای سیستم‌های قدیمی یا نرم افزارهای ناسازگار با UEFI همچنان کاربرد دارد. سرورهای HPE به طور معمول UEFI را به صورت پیش فرض فعال دارند، اما با توجه به نیاز می‌توان حالت بوت را تغییر داد. این تغییر از طریق BIOS یا ابزار Intelligent Provisioning انجام می‌شود. پیش از تغییر، بررسی نوع سیستم عامل، ساختار دیسک GPT یا MBR و نرم افزارهای موجود ضروری است. در آخر نیز، انتخاب صحیح Boot Mode باید بر نسبت به نیاز پروژه، سازگاری سخت افزاری و اهداف آینده صورت گیرد تا عملکرد سیستم بدون اختلال ادامه پیدا کند.
