نماد اعتماد
نماد اعتماد
آیا باید از سوئیچ لایه 2 یا لایه 3 استفاده کنم؟ کارایی کدام سوییچ برای کدام لایه بهتر هست زمینه خرید سوییچ های لایه 2 در چ شرایطی بهتر هست؟
انتخاب بین سوئیچ لایه 2 یا لایه 3 بستگی به نیازها و شرایط شبکه شما دارد. در ادامه تفاوت‌ها و موارد استفاده هرکدام را توضیح می‌دهم تا بتوانید تصمیم بهتری بگیرید:
وظیفه اصلی: سوئیچ لایه 2 وظیفه دارد فریم‌های داده را بین دستگاه‌های مختلف در یک شبکه محلی (LAN) براساس آدرس MAC (Media Access Control) منتقل کند. این نوع سوئیچ فقط با لایه دوم مدل OSI (لایه دیتا لینک) کار می‌کند.
کاربرد: سوئیچ‌های لایه 2 عمدتاً برای اتصال دستگاه‌ها در یک شبکه محلی استفاده می‌شوند. اگر نیاز دارید تا دستگاه‌های موجود در یک شبکه محلی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از VLAN استفاده می‌کنید، سوئیچ لایه 2 مناسب است.
مزایا: قیمت پایین‌تر، نصب و پیکربندی آسان‌تر، و مناسب برای شبکه‌های کوچکتر یا شبکه‌هایی که نیاز به مسیریابی داخلی ندارند.
وظیفه اصلی: سوئیچ لایه 3 علاوه بر عملکردهای لایه 2، می‌تواند مسیریابی (Routing) نیز انجام دهد. این نوع سوئیچ‌ها قادرند بسته‌های داده را براساس آدرس IP در لایه 3 (لایه شبکه) مسیریابی کنند.
کاربرد: اگر شبکه شما نیاز به مسیریابی بین VLANها (Inter-VLAN Routing)، یا اتصال به شبکه‌های خارجی (مانند اینترنت) دارد، استفاده از سوئیچ لایه 3 ضروری است. همچنین در شبکه‌هایی با ترافیک بالا و نیاز به مدیریت پیچیده‌تر، سوئیچ لایه 3 بهبود عملکرد را فراهم می‌کند.
مزایا: قابلیت‌های مسیریابی داخلی، مدیریت بهتر ترافیک شبکه، امکان استفاده در شبکه‌های بزرگتر و پیچیده‌تر.
تصمیم‌گیری:
اگر شبکه شما کوچک است و نیاز به مسیریابی پیچیده ندارید، یک سوئیچ لایه 2 کفایت می‌کند.
اگر نیاز به مسیریابی داخلی (مانند ارتباط بین VLANها) دارید یا شبکه شما پیچیده و بزرگ است، بهتر است از سوئیچ لایه 3 استفاده کنید.
به طور کلی، اگر شبکه شما در حال رشد است و قصد دارید که از آن در آینده توسعه بیشتری داشته باشید، انتخاب سوئیچ لایه 3 می‌تواند یک انتخاب مناسب‌تر و بلندمدت باشد.
سوئیچ شبکه می‌تواند به انواع دستگاه‌های ترمینال دسترسی داشته باشد، شبکه‌های محلی را راه‌اندازی کند و به ارتباطات مستقیم بین تمام تجهیزات دست یابد. با توسعه شبکه، سوئیچ های مختلفی وارد برنامه می شوند. طبق مدل OSI، سوئیچ لایه 2 روی لایه پیوند داده کار می کند، در حالی که سوئیچ لایه 3 روی لایه شبکه کار می کند.
قبل از آن، ابتدا باید تعریف مدل های OSI و سوئیچ های شبکه را درک کنیم.
.jpg)
ارسال داده ها از طریق یک شبکه یک فرآیند پیچیده است که نیازمند همکاری بین فناوری های سخت افزاری و نرم افزاری مختلف است و از مرزهای جغرافیایی و سیاسی فراتر می رود.
مدل داده OSI یک زبان جهانی برای شبکه های کامپیوتری فراهم می کند و فناوری های مختلف را قادر می سازد با استفاده از پروتکل های استاندارد یا قوانین ارتباطی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. هر فناوری در یک لایه خاص باید عملکرد خاصی را ارائه دهد و وظایف تعیین شده را برای عملکرد در شبکه انجام دهد. فناوری‌های سطح بالاتر از انتزاع سود می‌برند زیرا می‌توانند از فناوری‌های سطح پایین‌تر بدون نگرانی در مورد جزئیات پیاده‌سازی زیربنایی استفاده کنند.
سوئیچ شبکه (همچنین به آن هاب سوئیچینگ، هاب پل، و توسط IEEE، پل MAC نیز گفته می شود) سخت افزار شبکه ای است که دستگاه ها را در یک شبکه کامپیوتری با استفاده از سوئیچینگ بسته برای دریافت و ارسال داده ها به دستگاه مقصد متصل می کند.
سوئیچ شبکه یک پل شبکه چند پورت است که از آدرس های MAC برای ارسال داده ها در لایه پیوند داده (لایه 2) مدل OSI استفاده می کند. برخی از سوئیچ ها همچنین می توانند داده ها را در لایه شبکه (لایه 3) با اضافه کردن عملکرد مسیریابی ارسال کنند. چنین سوئیچ هایی معمولاً به عنوان سوئیچ های لایه 3 یا سوئیچ های چند لایه شناخته می شوند.
سوئیچ لایه 2 که در لایه پیوند داده شبکه مدل OSI کار می کند، بسته های داده را به طور موثر بر اساس آدرس های MAC ارسال می کند. در لایه سخت افزاری عمل می کند و نیاز به اصلاح قاب را از بین می برد. سوئیچ های لایه 2 معمولا برای اتصال گروه کاری و تقسیم بندی شبکه، بهبود عملکرد و کاهش دامنه های برخورد استفاده می شوند.
ویژگی های کلیدی سوئیچ لایه 2 عبارتند از:
1. فوروارد با سرعت بالا: این سوئیچ ها با ارجاع به جدول آدرس برای یافتن پورت مرتبط با آدرس MAC مقصد، به ارسال سریع فریم داده ها دست می یابند. این امر نیاز به کپسوله سازی و کپسوله سازی فریم های داده را از بین می برد.
2. جداسازی Collision Domain: هر پورت در سوئیچ لایه 2 به عنوان یک دامنه برخورد مستقل در نظر گرفته می شود، که برخورد و ارسال مجدد فریم های داده را کاهش می دهد و در نتیجه عملکرد شبکه را بهبود می بخشد.
3. پشتیبانی از VLAN: سوئیچ های لایه 2 ایجاد و مدیریت شبکه های مجازی (VLAN) را امکان پذیر می کنند. با افزودن شناسه های VLAN به فریم های داده، شبکه های منطقی مختلف را می توان به طور موثر تقسیم و کنترل کرد.
سوئیچ های لایه 2 و لایه 3 در درجه اول در قابلیت های مسیریابی متفاوت هستند. سوئیچ لایه 2 تنها بر اساس آدرس های MAC عمل می کند و آدرس های IP و عناصر لایه بالاتر را نادیده می گیرد. از سوی دیگر، سوئیچ لایه 3 یا سوئیچ چند لایه، عملکرد سوئیچ لایه 2 را انجام می دهد و قابلیت های مسیریابی استاتیک و پویا را اضافه می کند.
این به این معنی است که یک سوئیچ لایه 3 هر دو جدول مسیریابی آدرس MAC و IP را حفظ می کند و ارتباطات درون VLAN و مسیریابی بسته ها را در VLAN های مختلف تسهیل می کند. علاوه بر این، سوئیچ های Layer 2+ (Layer 3 Lite) وجود دارند که به طور انحصاری مسیریابی ثابت را ارائه می دهند.
سوئیچ لایه 3 نه تنها بسته ها را مسیریابی می کند، بلکه ویژگی های پیشرفته ای مانند برچسب گذاری ترافیک VLAN بر اساس آدرس های IP، افزایش قدرت، امنیت و قابلیت های مدیریت شبکه را نیز ارائه می دهد.
1. دامنه های پخش ایزوله: هر پورت روی سوئیچ لایه 3 به عنوان یک دامنه پخش مستقل عمل می کند و تأثیر طوفان های پخش بر عملکرد شبکه را به حداقل می رساند و امنیت شبکه را تقویت می کند.
2. پشتیبانی از پروتکل مسیریابی: سوئیچ های لایه 3 می توانند پروتکل های مسیریابی مختلف (مانند RIP، OSPF، BGP و غیره) را در خود جای دهند، که امکان به روز رسانی مسیریابی پویا و تبادل با سایر روترها یا سوئیچ های لایه 3 را فراهم می کند. این امر قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری شبکه را افزایش می دهد.
3. پشتیبانی از مسیریابی خط مشی: سوئیچ های لایه 3 قابلیت های مسیریابی خط مشی را بر اساس آدرس های IP مبدا، آدرس های IP مقصد، انواع پروتکل ها و سایر شرایط ارائه می دهند. این امکان پردازش یا ارسال متفاوت بسته های داده را بر اساس نوع یا اولویت آنها فراهم می کند و کارایی و کیفیت شبکه را بهینه می کند.
FS، شرکت حرفه ای راه حل های سیستم های ارتباطی و شبکه پرسرعت، سوئیچ لایه 3 اترنت چند گیگابیتی 48 پورت S5800-48MBQ را برای عملکرد پردازش برتر و قابلیت اطمینان شبکه ارائه می دهد. برای اطلاعات بیشتر روی FS.com کلیک کنید.
چگونه سوئیچ های مناسب برای نیاز شبکه خود را انتخاب کنید
هنگام انتخاب بین سوئیچ لایه 2 و سوئیچ لایه 3، موارد زیر را در نظر بگیرید:
در مورد رم سرور بیشتر بدانید.
1. اندازه شبکه: مناسب برای شبکه های کوچک تا متوسط با الزامات اتصال با سرعت بالا در همان بخش شبکه.
2. تقسیم بندی شبکه: با تقسیم شبکه به دامنه های کوچکتر در یک تنظیمات LAN به کاهش تراکم و بهبود عملکرد کمک می کند.
3. مقرون به صرفه بودن: عموماً به دلیل عملکرد محدود ارزانتر است.
4. شبکه های زیرشبکه ساده: برای شبکه های زیرشبکه تکی با حجم ترافیک کم کافی است.
برای سوئیچ لایه 3:
1. مسیریابی پیشرفته: برای شبکه هایی که به مسیریابی بین VLAN، QoS و ویژگی های امنیتی نیاز دارند، مورد نیاز است.
2. چندین VLAN: مسیریابی بین VLAN ها را فعال می کند و برای سازمان های بزرگ با تنظیمات شبکه پیچیده ایده آل است.
3. مقیاس پذیری شبکه: با مدیریت مسیریابی بین چندین بخش، جلوگیری از ازدحام و اجازه دادن به الگوهای ترافیکی پیچیده، مقیاس پذیری بیشتری را ارائه می دهد.
4. گسترش آینده: برای شبکه هایی با رشد پیش بینی شده توصیه می شود و قابلیت های مسیریابی پیشرفته را ارائه می دهد.
خلاصه
در این پست تفاوت بین سوئیچ لایه 2 و لایه 3 توضیح داده شده است. مقایسه عملکرد آنها نیز به امید حل مشکل تصمیم گیری بین این دستگاه ها انجام شده است. در سیستم های شبکه، سوئیچ های لایه 2 و لایه 3 را می توان با توجه به نیازها و سناریوهای مختلف انتخاب و ترکیب کرد تا به راندمان و قابلیت اطمینان ارتباطات شبکه دست یافت.
