DMZ یا فایروال

 DMZ (Demilitarized Zone) و فایروال (Firewall) 

DMZ (Demilitarized Zone) و فایروال (Firewall) دو مفهوم کلیدی در امنیت شبکه هستند، اما وظایف و عملکردهای متفاوتی دارند. در ادامه تفاوت‌ها و نقش‌های هرکدام را توضیح می‌دهم:

1. تعریف DMZ:
DMZ، یک منطقه نیمه‌امن در شبکه است که بین شبکه داخلی امن سازمان و اینترنت (یا شبکه‌های ناامن) قرار می‌گیرد. DMZ معمولاً برای سرویس‌هایی استفاده می‌شود که باید از بیرون (اینترنت) به آنها دسترسی داشت، مانند سرورهای وب، سرورهای ایمیل، یا FTP.

هدف اصلی DMZ این است که اگر یک سرور یا دستگاه در DMZ مورد حمله قرار گرفت یا آسیب دید، مهاجم نتواند به راحتی به شبکه داخلی (شبکه سازمانی) دسترسی پیدا کند.
در واقع، DMZ یک محیط جداگانه است که سرورهایی که باید با کاربران خارجی در ارتباط باشند (مانند وب‌سرورها)، در آن قرار می‌گیرند.
2. تعریف فایروال (Firewall):
فایروال یک دستگاه یا نرم‌افزار امنیتی است که بین شبکه داخلی و خارجی قرار گرفته و وظیفه کنترل و مدیریت ترافیک ورودی و خروجی شبکه را دارد. فایروال براساس قوانینی که توسط مدیران شبکه تعریف می‌شود، ترافیک شبکه را فیلتر می‌کند.

هدف اصلی فایروال این است که دسترسی‌های ناخواسته یا مخرب به شبکه را مسدود کند و تنها ترافیک‌های مجاز را اجازه عبور دهد.
فایروال‌ها می‌توانند به صورت سخت‌افزاری، نرم‌افزاری، یا ترکیبی از این دو باشند و اغلب به صورت لایه‌ای از امنیت بین شبکه داخلی و شبکه خارجی (اینترنت) عمل می‌کنند.
3. تفاوت‌های کلیدی بین DMZ و فایروال:
ویژگی DMZ فایروال
وظیفه اصلی جداسازی سرورها یا سرویس‌های عمومی از شبکه داخلی سازمان کنترل و فیلتر کردن ترافیک شبکه برای جلوگیری از دسترسی‌های غیرمجاز
نوع کاربرد یک بخش از شبکه است که به عنوان یک منطقه نیمه‌امن برای سرورهای عمومی استفاده می‌شود یک دستگاه یا نرم‌افزار است که ترافیک شبکه را بر اساس قوانین تعریف‌شده فیلتر می‌کند
موقعیت معمولاً بین شبکه داخلی و اینترنت قرار دارد و به سرورهایی که باید با دنیای بیرون در ارتباط باشند اختصاص داده می‌شود در لبه شبکه، بین شبکه داخلی و خارجی (اینترنت) قرار دارد و کل ترافیک ورودی و خروجی را کنترل می‌کند
حفاظت از شبکه اگر سرورهای داخل DMZ مورد حمله قرار گیرند، از شبکه داخلی حفاظت می‌کند ترافیک ورودی و خروجی را فیلتر می‌کند و تنها به ترافیک‌های مجاز اجازه عبور می‌دهد
فیلتر کردن ترافیک DMZ به‌خودی‌خود ترافیک را فیلتر نمی‌کند، بلکه از طریق فایروال ترافیک‌های ورودی و خروجی بین DMZ و شبکه داخلی کنترل می‌شود فایروال به صورت مستقیم ترافیک را فیلتر می‌کند و می‌تواند بر اساس پورت، آدرس IP، پروتکل‌ها و سایر ویژگی‌ها ترافیک را مسدود یا اجازه دهد
4. نحوه کارکرد در کنار هم:
در بسیاری از موارد، فایروال و DMZ با هم کار می‌کنند:

فایروال معمولاً بین شبکه داخلی و DMZ و بین DMZ و اینترنت قرار دارد. این فایروال مشخص می‌کند که چه نوع ترافیکی می‌تواند از اینترنت به سرورهای DMZ وارد یا از DMZ به شبکه داخلی منتقل شود.
DMZ به عنوان یک لایه اضافی امنیتی عمل می‌کند تا اطمینان حاصل شود که حتی اگر سروری در DMZ به خطر بیفتد، شبکه داخلی امن باقی می‌ماند.
5. نمونه کاربردی:
فرض کنید یک سازمان یک وب سرور دارد که باید از طریق اینترنت در دسترس کاربران باشد. این سرور وب در DMZ قرار داده می‌شود.
فایروال بین اینترنت و DMZ نصب شده و ترافیک HTTP/HTTPS را به سرور وب در DMZ اجازه می‌دهد. همچنین فایروال بین DMZ و شبکه داخلی وجود دارد که دسترسی بین این دو را محدود می‌کند تا در صورت حمله به سرور وب، مهاجم نتواند به شبکه داخلی دسترسی پیدا کند.
نتیجه‌گیری:
DMZ یک بخش از شبکه است که سرورهای عمومی را از شبکه داخلی جدا می‌کند و یک منطقه نیمه‌امن برای سرویس‌های عمومی ارائه می‌دهد.
فایروال ابزاری است که ترافیک ورودی و خروجی را کنترل و فیلتر می‌کند تا از دسترسی‌های غیرمجاز جلوگیری کند.
این دو ابزار معمولاً با هم کار می‌کنند تا امنیت شبکه را به حداکثر برسانند. DMZ نقش ایزوله کردن سرورهای در معرض خطر را دارد و فایروال وظیفه کنترل ترافیک و تعیین مجوز دسترسی را بر عهده دارد.

DMZ چیست ؟

در شبکه‌های کامپیوتری، DMZ و سرور HTTP (وب سرور) می‌توانند به روش‌های مختلف با یکدیگر ارتباط داشته باشند و نقش‌های متفاوتی در امنیت و عملکرد یکدیگر ایفا کنند.

1. DMZ (Demilitarized Zone):
DMZ در شبکه به منطقه‌ای گفته می‌شود که بین شبکه داخلی سازمان و اینترنت قرار می‌گیرد. هدف از این منطقه این است که اگر سروری در DMZ دچار مشکل امنیتی شد یا هک شد، به شبکه داخلی سازمان نفوذ نکند. سرورهایی که برای دسترسی عمومی از طریق اینترنت نیاز دارند در این بخش قرار می‌گیرند.

2. سرور HTTP (وب سرور):
سرور HTTP سروری است که مسئول ارائه صفحات وب و داده‌های مبتنی بر پروتکل HTTP یا HTTPS به کاربران اینترنت است. این سرور ممکن است خدمات مختلفی از جمله نمایش وبسایت‌ها یا مدیریت API ها ارائه کند.

3. ارتباط بین DMZ و سرور HTTP:
در بسیاری از پیاده‌سازی‌های امنیتی، سرور HTTP یا وب سرورهایی که به صورت عمومی از طریق اینترنت در دسترس هستند، در DMZ قرار می‌گیرند. دلایل این کار شامل موارد زیر است:

افزایش امنیت: قرار دادن سرور HTTP در DMZ باعث می‌شود که اگر این سرور دچار نقص امنیتی شد یا مورد حمله قرار گرفت، مهاجم نتواند به شبکه داخلی سازمان دسترسی پیدا کند. DMZ به عنوان یک لایه محافظتی اضافی عمل می‌کند.

کنترل دسترسی: ارتباطات بین DMZ و شبکه داخلی تحت قوانین فایروال کنترل می‌شود. فایروال تعیین می‌کند که چه ارتباطاتی می‌توانند از DMZ به شبکه داخلی منتقل شوند. این موضوع مانع از نفوذ مهاجمان به شبکه اصلی می‌شود.

دسترسی عمومی: از آنجا که سرور HTTP معمولاً برای ارائه خدمات به کاربران عمومی (مثل وبسایت‌ها) استفاده می‌شود، DMZ محیط مناسبی برای قرار دادن چنین سرورهایی است تا بدون به خطر انداختن امنیت شبکه داخلی، به کاربران اینترنت دسترسی ارائه دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد https://www.drhp.ir/https://www.drhp.ir/ اینجا کلیک کنید.

سناریوهای معمول:
سرور وب در DMZ: وب سرور در DMZ مستقر می‌شود و ترافیک از اینترنت به این سرور منتقل می‌شود. در صورت نیاز، این سرور می‌تواند برای دریافت داده‌های لازم (مثلاً دسترسی به پایگاه داده) از طریق قوانین فایروال به شبکه داخلی متصل شود.

فایروال بین DMZ و شبکه داخلی: معمولاً یک فایروال بین DMZ و شبکه داخلی سازمان وجود دارد که ترافیک بین این دو بخش را محدود و کنترل می‌کند.

 فایروال چیست ؟

تفاوت بین DMZ و فایروال

DMZ (منطقه غیرنظامی) و فایروال دو جزء مهم امنیتی شبکه هستند که اهداف مختلفی را دنبال می کنند. DMZ یک بخش شبکه است که برای دسترسی کنترل شده به منابع از شبکه های غیرقابل اعتماد مانند اینترنت در نظر گرفته شده است و در عین حال خطر برای شبکه داخلی را به حداقل می رساند. فایروال یک دستگاه امنیتی یا نرم افزاری است که به عنوان یک مانع بین دو شبکه، معمولاً یک شبکه داخلی و اینترنت، عمل می کند.

این مقاله را بخوانید تا در مورد DMZ و فایروال و تفاوت آنها با یکدیگر بیشتر بدانید.

مطالعه کنید    قیمت هارد 300 گیگ اچ پی 

DMZ چیست؟
منطقه غیرنظامی (DMZ) یک مفهوم معماری شبکه است که شامل ایجاد یک بخش شبکه مجزا برای خدمت به عنوان یک منطقه حائل بین شبکه داخلی سازمان (همچنین به عنوان شبکه مورد اعتماد) و یک شبکه خارجی، معمولاً اینترنت (همچنین به عنوان شبکه غیر قابل اعتماد). هدف یک DMZ ایجاد درجه ای از حفاظت با جداسازی سرویس های عمومی از شبکه داخلی است.

در اینجا چند نکته کلیدی برای درک DMZ وجود دارد:

• هدف: کاربرد اصلی DMZ میزبانی سرویس‌های در دسترس عموم مانند سرورهای وب، سرورهای ایمیل، سرورهای FTP، سرورهای DNS یا سایر خدماتی است که به اتصال به اینترنت نیاز دارند. با جلوگیری از دسترسی مستقیم به داده ها و منابع حساس، قرار دادن این سرویس ها در یک DMZ به محافظت از شبکه داخلی کمک می کند.
• تقسیم بندی شبکه: یک DMZ با تقسیم شبکه به مناطق یا زیرشبکه ها ایجاد می شود. شبکه یک سازمان معمولاً به سه ناحیه تقسیم می شود: شبکه داخلی (منطقه مورد اعتماد)، DMZ (منطقه نیمه قابل اعتماد) و شبکه خارجی (منطقه غیرقابل اعتماد). هر منطقه دارای سطوح متغیر اعتماد و همچنین کنترل دسترسی است.
• مکان یابی: DMZ به صورت استراتژیک بین شبکه های داخلی و خارجی قرار می گیرد. این به عنوان پلی بین شبکه های قابل اعتماد و غیر قابل اعتماد عمل می کند. این مکان تضمین می‌کند که هر ترافیک اینترنتی که تلاش می‌کند به خدمات عمومی DMZ دسترسی پیدا کند، دسترسی مستقیم به شبکه داخلی ندارد.
• کنترل دسترسی: DMZ با سیاست‌های کنترل دسترسی راه‌اندازی می‌شود که به ترافیک محدود و کنترل‌شده اجازه می‌دهد تا در مناطق شبکه حرکت کند. برای اجرای این مقررات کنترل دسترسی، فایروال ها و سایر روش های امنیتی استفاده می شود. سازمان ها می توانند با تعیین دقیق قوانین و محدودیت ها، مدیریت کنند که چه نوع ترافیکی به DMZ مجاز است و چه نوع ترافیکی مجاز به ورود به شبکه داخلی است.
• اقدامات امنیتی: برای محافظت از خدمات عمومی، DMZ با ویژگی های امنیتی اضافی ایجاد شده است. این شامل نظارت و فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی از DMZ با فایروال ها، سیستم های تشخیص نفوذ (IDS)، سیستم های پیشگیری از نفوذ (IPS)، ترجمه آدرس شبکه (NAT) و سایر فناوری های امنیتی است. این اقدامات امنیتی به شناسایی و جلوگیری از دسترسی های غیرمجاز، حملات مضر و خطرات احتمالی کمک می کند.
• کاهش سطح حمله: سازمان ها با قرار دادن سرویس های عمومی در DMZ سطح حمله در معرض شبکه خارجی را کاهش می دهند. حتی اگر یک مهاجم با موفقیت سرویسی را در DMZ به خطر بیاندازد، همچنان باید به لایه دیگری از امنیت نفوذ کند تا به شبکه داخلی دسترسی پیدا کند. این تکنیک لایه ای یک لایه امنیتی اضافی را فراهم می کند.

فایروال چیست؟
فایروال یک دستگاه یا نرم افزار امنیتی شبکه است که به عنوان یک مانع بین یک شبکه خصوصی و یک شبکه عمومی مانند اینترنت عمل می کند. وظیفه اصلی آن نظارت و مدیریت ترافیک شبکه بر اساس معیارهای امنیتی تعیین شده است. فایروال ها نقش مهمی در محافظت از شبکه ها در برابر دسترسی های غیرمجاز، فعالیت های مخرب و خطرات احتمالی دارند.

خرید هارد HP 2.4T

در اینجا برخی از جنبه های کلیدی برای درک فایروال ها وجود دارد:

• فیلتر کردن بسته‌ها: فایروال‌ها از تکنیک‌های فیلتر کردن بسته‌ها برای بازرسی بسته‌های داده‌ای که در سراسر شبکه حرکت می‌کنند، استفاده می‌کنند. آنها پارامترهای بسته های متعددی مانند آدرس های IP مبدا و مقصد، پورت های مبدا و مقصد، انواع پروتکل و سایر اطلاعات هدر بسته را بررسی می کنند. فایروال با مقایسه این اطلاعات با مجموعه ای از قوانین از پیش تعیین شده، اجازه یا رد بسته را ارزیابی می کند.

• کنترل دسترسی: فایروال‌ها سیاست‌های کنترل دسترسی را پیاده‌سازی می‌کنند که مشخص می‌کند کدام نوع ارتباطات شبکه مجاز یا ممنوع است. این سیاست ها بر اساس قوانینی است که مدیران شبکه می توانند ایجاد کنند. برای کنترل جریان ترافیک، قوانین می توانند آدرس های IP خاص، شماره پورت ها، پروتکل ها یا ترکیبی از این عوامل را تعریف کنند. فایروال ها با تنظیم دسترسی به منابع شبکه از ورود یا خروج کاربران غیرمجاز یا ترافیک احتمالی مخرب به شبکه جلوگیری می کنند.
• ترجمه آدرس شبکه (NAT): ترجمه آدرس شبکه یک ویژگی است که در چندین فایروال یافت می شود. هنگام برقراری ارتباط با شبکه های خارجی، NAT اجازه می دهد تا آدرس های IP خصوصی مورد استفاده در یک شبکه داخلی به یک آدرس IP عمومی واحد تبدیل شوند. این به پنهان کردن توپولوژی شبکه داخلی کمک می کند و با دشوارتر کردن دسترسی مستقیم به دستگاه های داخلی برای سازمان های خارجی، سطح بیشتری از محافظت را ارائه می دهد.
• بازرسی لایه برنامه: برخی از فایروال های پیشرفته بازرسی لایه برنامه (ALI) یا بازرسی بسته عمیق (DPI) را ارائه می دهند. بررسی محتوای واقعی بسته های شبکه، از جمله داده های خاص برنامه، مورد نیاز است. فایروال ها می توانند با تجزیه و تحلیل محتوا، تهدیدات سطح برنامه خاصی مانند بدافزارها، ویروس ها یا کدهای خطرناک موجود در ترافیک شبکه را شناسایی و مسدود کنند.
• Intrusion Prevention: قابلیت های سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) را می توان به فایروال ها اضافه کرد. یک سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) با تجزیه و تحلیل فعال داده های شبکه برای نشانگرهای حملات شناخته شده یا فعالیت های مشکوک، فراتر از فیلتر کردن بسته های استاندارد است. اگر حمله ای کشف شود، فایروال می تواند فوراً برای جلوگیری از ترافیک مخرب اقدام کند و در نتیجه شبکه را از آسیب احتمالی محافظت کند.
• پشتیبانی VPN: اتصالات شبکه خصوصی مجازی (VPN) توسط بسیاری از فایروال ها پشتیبانی می شود. VPN امکان ارتباط امن و رمزگذاری شده را از طریق اینترنت بین کاربران راه دور یا دفاتر شعبه و شبکه داخلی فراهم می کند. فایروال ها می توانند رمزگذاری و رمزگشایی ترافیک VPN را مدیریت کنند و اطمینان حاصل کنند که اطلاعات حساس در طول انتقال ایمن باقی می مانند.

قیمت هارد 600 گیگ اچ پی

نتیجه
در نتیجه، فایروال یک مکانیسم امنیتی است که قوانین دسترسی را در ترافیک شبکه اعمال می کند، در حالی که DMZ یک معماری شبکه است که سرویس های عمومی را از شبکه داخلی جدا می کند.

فایروال ها برای دفاع از کل محیط شبکه استفاده می شوند، اما یک DMZ به طور خاص برای ارائه یک لایه حفاظتی اضافی برای سرویس هایی که در معرض عموم قرار می گیرند، طراحی شده است.

هم فایروال وهم DMZ نقش مهمی در امنیت شبکه دارند و ترکیب مناسب آنها امنیت کلی شبکه را بهبود می بخشد.