یک کامپیوترها وقتی میخواهند به شبکه متصل شود نیاز به دستگاهی به نام کارت شبکه دارد که میتواند بصورت کابلی و یا وایرلس باشد
هر کارت شبکه یک آدرس فیزیکی دارد که روی آن نوشته شده است
به آدرس فیززیکی ، MAC Adress می گویند
ویژگی های آدرس mac:
به آدرس منطقی ، IP Adress می گویند
ویژگی های آدرس ip:
برای ارتباط با هر شبکه هم نیاز به آدرس IP و هم آدرس MAC وجود دارد
واحد اصلی سیستم های محاسباتی مدرن، حافظه کامپیوتر است. اطلاعات و دستوراتی را که پردازنده در حال حاضر اجرا می کند، ردیابی می کند. یک آدرس، که مکان داده ها را در حافظه مشخص می کند، توسط برنامه ها برای دسترسی به حافظه استفاده می شود.
آدرس‌های فیزیکی و آدرس‌های مجازی دو نوع متفاوت از آدرس‌های حافظه هستند که در محاسبات استفاده می‌شوند. آدرس های مجازی توسط سیستم عامل به آدرس های فیزیکی نگاشت می شوند، در حالی که آدرس های فیزیکی به مکان فیزیکی خاصی در حافظه اشاره می کنند. آدرس دهی مجازی از حافظه یک فرآیند محافظت می کند که توسط فرآیند دیگر قابل دسترسی نباشد و رایانه را قادر می سازد تا از حافظه بیشتری نسبت به آنچه که از نظر فیزیکی قابل دسترسی است استفاده کند.
آدرسی که توسط یک فرآیند یا برنامه برای ارجاع به یک منطقه حافظه در فضای آدرس آن استفاده می شود به عنوان آدرس مجازی شناخته می شود. هیچ ارتباط مستقیمی بین این آدرس حافظه و یک مکان فیزیکی خاص در حافظه کامپیوتر وجود ندارد. در عوض، به آدرس حافظه مجازی اشاره دارد که سیستم عامل کامپیوتر آن را به آدرس حافظه فیزیکی نگاشت می کند.
سیستم‌عامل‌های رایانه‌ای مدرن باید آدرس‌دهی مجازی داشته باشند زیرا به چندین فرآیند اجازه می‌دهد به طور همزمان بدون تداخل با یکدیگر کار کنند. هر فرآیند دارای یک فضای آدرس مجازی منحصر به فرد است که از فضای آدرس مجازی سایر فرآیندها جدا است.
با اجازه دادن به سیستم عامل برای ذخیره بخش هایی از حافظه مجازی یک فرآیند در دستگاه های ذخیره سازی ثانویه، مانند هارد دیسک ها یا درایوهای حالت جامد، زمانی که حافظه فیزیکی محدود است، استفاده از آدرس دهی مجازی نیز استفاده موثرتری از حافظه فیزیکی را ممکن می سازد. این فرآیند که به آن مدیریت حافظه مجازی گفته می شود، برای افزایش مقدار حافظه موجود بدون افزودن حافظه فیزیکی بیشتر به سیستم استفاده می شود.
در اینجا برخی از مزایای استفاده از آدرس های مجازی – آورده شده است
در زیر برخی از معایب استفاده از آدرس‌های مجازی ذکر شده است
آدرس حافظه ای که مستقیماً یک مکان فیزیکی در حافظه رایانه را شناسایی می کند به عنوان آدرس فیزیکی در حافظه شناخته می شود. این مکان دقیق ذخیره حافظه در رم رایانه یا سایر اشکال حافظه فیزیکی مانند درایوهای فلش یا هارد دیسک است.
سخت افزار کامپیوتر، مانند واحد مدیریت حافظه (MMU)، از آدرس های فیزیکی برای دسترسی و اصلاح داده های ذخیره شده در حافظه استفاده می کند. MMU یک آدرس فیزیکی مورد استفاده توسط یک نرم افزار برای دسترسی به یک مکان حافظه را به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می کند که موقعیت دقیق داده ها را در سخت افزار حافظه نشان می دهد.
آدرس‌های فیزیکی اغلب در قالب باینری نشان داده می‌شوند و از رشته‌ای از بیت‌ها تشکیل شده‌اند که به طور خاص مکان را در حافظه شناسایی می‌کنند. حداکثر مقدار حافظه ای که یک کامپیوتر ممکن است به آن دسترسی داشته باشد بستگی به تعداد بیت هایی دارد که برای نشان دادن یک آدرس فیزیکی استفاده می شود.
آدرس‌های فیزیکی و آدرس‌های مجازی اغلب با هم در سیستم‌های کامپیوتری مدرن استفاده می‌شوند و به سیستم عامل اجازه می‌دهند تا با نگاشت آدرس‌های مجازی به آدرس‌های فیزیکی، حافظه سیستم را بهتر مدیریت کند. این فرآیند که به آن مدیریت حافظه مجازی گفته می شود، برای افزایش مقدار حافظه موجود بدون افزودن حافظه فیزیکی بیشتر به سیستم استفاده می شود.
در اینجا برخی از مزایای استفاده از آدرس فیزیکی – آمده است
در زیر برخی از معایب استفاده از Physical Address آمده است
جدول زیر تفاوت های عمده بین آدرس منطقی و آدرس فیزیکی را نشان می دهد.
آدرس حقیقی |
آدرس منطقی |
مقررات |
| مکان حافظه مربوط به آدرس فیزیکی است. | آدرس منطقی در حین اجرای برنامه توسط CPU ایجاد می شود. | تعریف |
| آدرس فیزیکی واحد حافظه یک مکان را مشخص می کند. | از آنجایی که آدرس منطقی به صورت فیزیکی در حافظه وجود ندارد، به آن آدرس مجازی نیز می گویند. | محل |
| دسترسی مستقیم به آدرس واقعی امکان پذیر نیست. | برای دسترسی به آدرس فیزیکی، از آدرس منطقی به عنوان نقطه مرجع استفاده می شود. | دسترسی داشته باشید |
| در مقابل، فضای آدرس فیزیکی به تمام آدرس‌های فیزیکی که به آدرس‌های منطقی ترجمه شده‌اند اشاره دارد. | اصطلاح “فضای آدرس منطقی” به مجموعه ای از تمام آدرس های منطقی اطلاق می شود که CPU در مورد یک برنامه ایجاد کرده است. | فضای آدرس |
نتیجه
به طور خلاصه آدرس های مجازی و فیزیکی ایده های بسیار مهمی در مدیریت حافظه سرور اچ پی هستند. آدرس های مجازی توسط سیستم عامل برای نگاشت به آدرس های فیزیکی استفاده می شود، در حالی که آدرس های فیزیکی به مکان فیزیکی دقیق داده ها در حافظه اشاره می کنند. آدرس‌دهی مجازی علاوه بر محافظت از فرآیندها در برابر یکدیگر و امکان استفاده از حافظه بیشتر از حد امکان فیزیکی به سیستم، چندین مزیت دیگر نیز دارد.
تمایز بین آدرس های مجازی و فیزیکی و همچنین مزایا و معایب آنها در این آموزش توضیح داده شده است. همچنین روش‌هایی را که سیستم‌عامل‌ها استفاده می‌کنند، مانند نقشه‌برداری حافظه و جداول صفحه، برای مدیریت حافظه با استفاده از آدرس‌های مجازی، پوشش داده‌ایم.
